De participatie voorbij

Afgelopen maandag, 14 november, woonde ik een inspirerende, tot nadenken stemmende sessie bij in de Waag in Amsterdam; De Participatie Voorbij. De Archeohotspots hadden inspirerende sprekers, van binnen en buiten de sector, bij elkaar gebracht en vroegen de zaal om voeding voor hun toekomstplannen. Dit zijn enkele vitaminen voor het brein die ik in de vorm van quotes en vragen heb opgevangen en graag met jullie deel. Vul vooral aan als je ook in de zaal zat, want ik doe ongetwijfeld niet alle sprekers recht. De bijeenkomst is ook terug te kijken. Zie de link in dit bericht.

Vitaminen voor het brein

• Archeologie als burgerengagement met de leefomgeving.
• Gebruik de woorden Citizen sensing ten opzichte van citizen science omdat het ook gaat om eigenaarschap van de data die je samen verzamelt. Het gaat om de vraag wat mensen zelf willen onderzoeken.
• Technology (en archeologie) is not neutral. We are inside of what we make and it is inside of us.
• Er is een te grote afhankelijkheid van projectsubsidies als het gaat om participatie in de archeologie. Vandaag kan er wat en morgen is het weer weg.
• Als we de sociale waarde van archeologie tot bloei willen laten komen, dan moet je als archeoloog veel meer een bemiddelaar worden, naast een expert. Je moet ermee leren leven dat dit nu je professionele identiteit is.
• De sociale, relationele waarde van archeologie wordt vooral lokaal behaald; het samen buiten bezig zijn, de verbinding met elkaar, de vorming van identiteiten.
• Doen we participatie om de participatie, of doen we het vanuit activistische motieven, om tot een betere samenleving te komen?
• Het gaat niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit van de relaties.
• Er moet een urgentie, of aanleiding zijn voor initiatieven van onderop.
• Professionals die in co-creatie werken zijn soms heel eenzaam. Alles wat je geleerd hebt, staat op zijn kop. Als je met mensen samenwerkt zijn jouw normen en kwaliteitsbeelden niet meer leidend. En dan kun jij dat zo belangrijk vinden dat je daar overheen stapt, maar jouw collega’s denken daar vaak heel anders over. Deze professionals verdienen steun.
• Als je echt met anderen gaat samenwerken, weet je van tevoren niet precies waar je uitkomt. Het startpunt is oprechte belangstelling voor die ander. Het proces is je eindproduct, niet de uitkomst ervan.
• Dit is het begin van een nieuwe beweging. We bevinden ons in het “ondertussen”. Oude regels gelden niet meer, maar nieuwe regels zijn er ook nog niet. Wees open en nieuwsgierig, kijk naar wat werkt en wat niet, dingen mogen mislukken, houd elkaar vast in je ontwikkeling.
• Je kunt verschillend naar de resultaten van participatie kijken. Je kunt ontroerd zijn als je ziet dat mensen “waarlijk gelukkig” zijn, of het benoemen als “buurthuiswerk”. Het is ook belangrijk om te weten hoe je stakeholders / financiers daar naar kijken.
• Hoe organiseer je de ontmoeting van ongelijke spelers? Maak een hellend speelveld, in plaats van een gelijk speelveld. Help mensen die normaal op achterstand staan, bijvoorbeeld al op weg in het schrijven van een aanvraag.
• Een verhaal van verandering vraagt zowel om een narratief als om praktijken.
• Wat we scheppen, of eigenlijk herscheppen zijn relaties. Die stoppen niet omdat het subsidiepotje op is.

Tot zover. Nogmaals aanvullen mag.

Uitzending terugkijken? Dat kan hier.

Met groet,

Machteld