Van tuinvrijwilliger tot burgerinitiatief: wat weten we over actieve erfgoedbeoefening in Nederland?
Actieve erfgoedbeoefening kent een grote diversiteit: van vrijwilligers in musea of historische tuinen...
Werken met het verdrag van Faro betekent ook werken met het begrip ‘erfgoedgemeenschap’. Om daar meer kennis over op te doen heeft de RCE in 2022 een lokale verkenning in Gouda uitgevoerd met een groep van zes studenten.
In bijgaand artikel in het nieuwe nummer van Volkskunde beschrijven Wim Burggraaff en Sophie Elpers dit project. Ze presenteren de 75 geïdentificeerde erfgoedgemeenschappen en geven inzicht in de dynamiek van deze gemeenschappen. Het gaat om erfgoedgemeenschappen rond tastbaar, immaterieel en natuurlijk erfgoed. De gehanteerde onderzoeksmethode laat zich kort samenvatten als ‘nosing around’.
Het is van belang om alert te zijn op het dynamische en heterogene karakter van gemeenschappen bij gebruik het concept van ‘erfgoedgemeenschap’. Toch is het concept relevant: enerzijds om een beeld te krijgen van het maatschappelijk draagvlak van erfgoedbeoefening, dat is belangrijk voor de beleidsvorming rond het Verdrag, en anderzijds voor erfgoedprofessionals als startpunt voor een participatieve aanpak.
In de recente bijeenkomsten van de Erfgoedparticipatielabs presenteerden we de aanpak en resultaten. We hebben zo gemerkt dat dit project een goede basis is voor een gesprek over hoe je in de praktijk kunt werken met erfgoedgemeenschappen. Want hoe organiseer je het contact met grote aantallen erfgoedgemeenschappen? En wat heb je de gemeenschappen te bieden als gemeente of erfgoedprofessional? Tegelijkertijd is het van belang om de impact van verschillende erfgoedgemeenschappen te kunnen wegen, ook als er maar een handvol mensen bij actief zijn. Daarom gaf men aan dat het goed is om erfgoedgemeenschappen breed te inventariseren, voorbij de bekende usual suspects.